Van het kastje naar de muur

Alle ballen hoog houden

Oogappels is uit het leven gegrepen: de moderne mens wil alle ballen in de lucht houden en heeft steeds vaker last van stress en burn-outs. In het echte leven gaat deze moeder na haar meltdown linea recta terug naar de huisarts, om naast yoga ook wat andere hulp in te schakelen. De huisarts geeft haar een verwijsbrief mee voor een GGZ instelling, waarmee zij denkt dat de behandeling vergoed wordt door haar zorgverzekeraar. Stress of burn-out klachten worden in Nederland alleen niet vergoed en dus kán de GGZ instelling deze moeder niet behandelen en stuurt haar weer terug. Op haar tandvlees sleept ze zich weer naar de huisarts, die zijn steeds meer wanhopige patiënt niet graag met een kluitje in het riet wil sturen. ‘Vermoeden van depressieve klachten’ krabbelt de arts dus op de tweede verwijsbrief. En jawel, nu kan de GGZ instelling de moeder wel helpen.

De eeuwige wachtlijst

Ze is opgelucht: de hulptroepen zijn nabij! Maar dan volgt er eerst nog een intake gesprek (even een datum prikken in de overvolle agenda) en pas daarna krijgt ze een plek op de wachtlijst voor een gesprek met een psycholoog. ‘Sorry mevrouw, het is druk, dus het kan nog wel wat weekjes duren.’ De moeder ondertussen gaat zich in die periode alleen maar slechter voelen. Werken lukt niet meer, de vuile afwas stapelt zich op, de kattenbak moet nodig worden verschoond en de pubers kennen het menu van Thuisbezorgd.nl uit hun hoofd.

Paarse krokodil

De vergoede zorg is op dit soort momenten net als de paarse opblaaskrokodil uit de Ohra reclame; die staat daar achter de kassa van de zwembad, bij de gevonden voorwerpen. Binnen handbereik voor de eigenaar, maar onbereikbaar. Want er moeten eerst nog tien verschillende administratieve handelingen moeten worden verricht om de krokodil terug te kunnen krijgen. Na elf weken wachten kan het ook nog eens zo zijn dat de moeder te horen krijgt dat er maar een gedeelte van de therapie vergoed zal worden, want het aantal behandelingen dat vergoed wordt is helaas niet altijd toereikend. Mensen zoals de moeder met stressklachten, maar ook met klachten bij rouw, met een burn-out of relatieproblemen zijn niet gebaat bij van het kastje naar de muur gestuurd worden. Wél bij snel handelen.

Het zou mooi zijn als de schrijvers van Oogappels de overspannen mama in de serie meteen naar de juiste therapeut sturen. Na twee gesprekken voelt ze zich waarschijnlijk al ietsje beter, en na tien keer is ze de paniek en stress wat meer de baas en kan ze weer voorzichtig aan het werk. (Met een beetje mazzel heeft ze haar oogappels dan ook geleerd hoe ze een kattenbak moeten verschonen.)