Wie gratis zorg wil moet een lange adem hebben
Geld wat er niet is, kun je ook niet opmaken, zou je denken. Toch gebeurt dat wel degelijk. De regels worden zelfs voortdurend overtreden om het zorgsysteem zoals we het kennen in stand te houden. Huisartsen verwijzen een sombere patiënt in de rouw, een werknemer met een burn-out, of een stel met relatieproblemen (allemaal stoornissen waarvan is afgesproken dat ze niet onder de vergoede zorg vallen) maar al te vaak door naar behandelaars in de vergoede zorg met het label ‘depressieve klachten’. Goed bedoeld, want ze willen hun patiënt niet in de steek laten, maar helaas , die patiënt belandt vervolgens wel gedurende maanden in de wachtkamer. Want wie gratis zorg wil moet een lange adem hebben. Ondertussen stapelen de klachten zich op en die wachtkamer is geen fijne plek om rond te hangen, alle jaargangen van Arts&Auto en Donald Duck ten spijt. Die situatie is zelfs behoorlijk ongezond voor de werknemer met een burn-out, voor de puber met concentratieproblemen op school of voor het stel dat op het punt staat elkaar de hersens in te slaan.
De tijd is rijp voor een compleet andere manier van denken
De tijd is rijp voor een compleet andere manier van denken. Het taboe op zorg voor eigen rekening moet verdwijnen. Als huisartsen en andere zorgverleners mensen met klachten die buiten de vergoede zorg vallen, vragen om zelf voor hun behandeling (van niet te vergoeden) klachten te betalen, kunnen ze meteen terecht bij een psycholoog en kan de druk op de GZ-wachtlijsten verminderen. Heel veel duurder is iemand die zelf betaalt vaak niet eens uit, omdat je een groot deel van het bedrag al kwijt bent aan het eigen risico, of omdat de behandeling in de vergoede zorg vaak maar gedeeltelijk bekostigd wordt.
Zelf betalen voor zorg is geen onoverkomelijk taboe
Laat de werkgever betalen voor de behandeling van een opgebrande werknemer en hij/ zij is binnen drie maanden vaak weer aan het werk. Trek als not so happy couple de portemonnee en investeer in een aantal sessies broodnodige relatie APK, in plaats van dat oh zo romantische weekend naar Parijs dat alle problemen als sneeuw voor de zon moet laten verdwijnen. Zelf betalen voor je zorg is geen onoverkomelijk taboe, en het draagt eraan bij dat een groter aantal mensen geholpen kan worden. Wie kan daar nu op tegen zijn?
