Als je vader of moeder uit het leven is gestapt

Afscheid nemen van je vader of moeder; de meesten van ons zullen het uiteindelijk moeten meemaken en dat is niet makkelijk. Wat een verdriet brengt het dan nog bovenop dit verlies als je ouder zelf kiest om vervroegd uit het leven te stappen. Gerrie van Blitterswijk rondde recent een traject af met cliënt Ineke, die op deze manier haar moeder verloor.

Meemaken dat een ouder zichzelf van het leven berooft is een verschrikkelijke ervaring. In veel gevallen is de dood van de ouder onverwacht en abrupt, en laat deze een kind of kinderen met vele pijnlijke vragen achter. Zo’n traumatische ervaring kan zware en uiteenlopende emoties oproepen. Een aantal veel voorkomende:

Shock en ongeloof

Het is soms moeilijk voor te stellen dat een ouder zo’n keuze maakt, en accepteren dat het echt gebeurd is, is dan erg zwaar.

Schuldgevoel

In sommige gevallen voelen nabestaanden zich schuldig, bijvoorbeeld omdat ze denken dat ze zelf misschien iets hadden kunnen doen om de zelfdoding te voorkomen.

Luister naar de podcast Waar wacht je op?

Ga jij of een naaste door een rouwproces?

Rouw aflevering

Woede

De ouder laat met deze keuze zijn of haar kinderen achter met een hoop pijn en verdriet, wat boosheid op kan roepen.

Gekwetstheid/gevoel van afwijzing

Een kind kan zich zeer gekwetst voelen door de ouder – alsof de relatie met het kind niet waardevol genoeg was om voor te leven.

Verwarring

Als mens probeer je gebeurtenissen te begrijpen om deze te verwerken, maar bij de zelfdoding van een ouder blijven er vaak veel vragen onbeantwoord. Dit kan enorm verwarrend en lastig zijn.

Wanhoop

In sommige gevallen is het verdriet om de gebeurtenis zo heftig dat een nabestaande wanhopig kan worden. Dit kan leiden tot zware lichamelijke of geestelijke klachten, en zelfs een extra risico op zelfmoordgedachten.

Het rouwproces na zo’n verschrikkelijke gebeurtenis kent vaak veel van deze emoties, maar hoe deze tot uiting komen en wanneer is uiteindelijk voor iedereen anders. Belangrijk is te accepteren dat deze emoties er zijn, en er mogen zijn.

Ineke liet onlangs weten aan Gerrie dat het goed met haar gaat. Na haar therapie met Gerrie heeft ze via een persoonlijk ritueel haar moeders keuze een einde aan haar leven te maken een plek kunnen geven. “Tegen mama heb ik gezegd dat ik niet boos op haar ben, dat ik haar nu begrijp. Sinds [het ritueel] komen de mooie dingen weer boven en de minder mooie dingen vervagen, en dat voelt ZO goed.”

Ben jij een ouder verloren door zelfdoding? Onthoud dat je om hulp kan en mag vragen wanneer je dit nodig hebt. Dit kan door je te laten steunen door vrienden en familie, maar ook door professionele hulp te vragen. Schroom niet om contact op te nemen met een psycholoog bij jou in de buurt; die is er om jou te helpen het verlies een plek te geven.