Wat kun je doen aan werkstress?

De emmer loopt over

Het is bijna niet meer te doen op werk. Zoveel dingen waar je niet aan toe komt. Thuis bijtanken lukt niet meer, ook al ga je heel vroeg naar bed. Of blijf juist tot laat op uit een behoefte om iets van plezier te beleven. Een dagje thuis blijven doe je liever niet, het werk blijft toch wachten. Je reageert heftig op een gesprek dat niet lekker liep. “Doe eens rustiger aan”, zeggen vrienden of collega’s. En dat heb je ook geprobeerd, echt waar. Maar dat voelt als een onmogelijke opdracht, je kan toch niet alles uit je handen laten vallen? En trouwens, als je nu los laat… dan glij je misschien wel heel ver af.

1 op de 6

Dit is maar één van de verhalen over werkstress. 1 op de 6 mensen in Nederland heeft last van burn-out klachten blijkt uit onderzoek van het TNO & CBS, en ieders verhaal is anders. Hoe ga jij er mee om?

Stress vermijden leidt tot stress

Er zit iets geks aan stress: als je er iets aan probeert te doen wordt het vaak erger.

Langer of intensiever werken is op de korte termijn heel effectief. Je doet extra je best, je werk is af, de spanning voor de deadline is even weg. Maar op de lange termijn loopt het anders. Een week knallen wordt een stressvolle maand, het komende kwartaal zal ook wel door bikkelen blijven. Sport en vrienden verdwijnen op de achtergrond, het werk is een hongerig beest dat almaar groeit en steeds gevoed moet worden.

Eigen gedachten op de achtergrond

Als je heel hard werkt, ben je in feite ook negatieve gedachten weg aan het werken. Over of je wel een goede collega bent, of je het wel aankan, over andere delen van je leven waar je niet zo blij mee bent. Zo heeft ieder zo z’n eigen gedachten op de achtergrond. En hard werken zorgt er misschien even voor dat ze weg zijn, maar ook dat ze daarna nog harder terugkomen.

Wat kun je doen?

Veel mensen die uit zo’n periode te komen vertellen dat ze gegroeid zijn, zich ontwikkeld hebben nadat ze besloten dat het echt niet meer zo kon. Maar kijken ze terug op die periode alsof ze aan het overleven waren. En in feite is dat ook zo, je lichaam reageert ongeveer hetzelfde alsof er een wild dier op de loer ligt, en dat week na week achter elkaar. Dan is er geen tijd meer voor hier en nu, dan gaat het enkel over wat er straks zou kunnen komen.

De eerste stappen

De eerste stappen die je zet om toch wat meer stil te staan kunnen confronterend zijn. Het dagje vrij waar je allerlei plannen had, en er achter komt hoe moe je eigenlijk bent. Een wandeling maken, ervaren hoe je lichaam voelt. Hoe lastig dit kan zijn, mensen merken wel dat dit de moeite waard is. Stap voor stap onder ogen zien wat het eigenlijk is dat je probeert te vermijden, in een rustige setting. Als je dat dier in de ogen staart, kun je beoordelen wat je er mee wilt doen. Hard wegrennen kan altijd nog, maar misschien kun je het ook bevrienden, of er zelfs een spel mee spelen?

Een weg vinden

Misschien lukt het om weer oog te krijgen op waar je het allemaal voor doet: wat zijn je persoonlijke waarden, en hoe zou je die verder kunnen vervullen? Stap voor stap een weg vinden waar intensiteit en ontspanning elkaar afwisselen.

Deze blog is aangepast op 20 sep 2021

© Psyned