Van de bank in de benen (4): het bracht me vrijheid

N= 1

Natuurlijk wist ik van tevoren dat afleiding helpt en dat beweging en actief blijven van belang zijn bij depressie. Ik weet dat naar binnen gaan helpt om de weg naar buiten te vinden. Maar dat zijn algemene feiten. Ik ben de afgelopen 25 dagen mijn eigen n = 1 geweest en heb jou meegenomen in mijn onderzoek om je te laten zien wat er kan gebeuren als je eenmaal die stap zet. Hoe eng ook, jezelf leren kennen geeft keuzevrijheid in je handelen.

Betsy

Ik zeg bewust dat het eng is, want er kan onderweg van alles op je pad komen waarbij je uitgedaagd wordt. Een voorbeeld, wat later voor mij de meesterproef bleek te zijn. Vorige week hadden mijn vriend en ik de kalfjes gevonden. Waaronder Betsy. Pak ‘m beet vijf dagen lang zijn we bij haar langs gegaan. Ze werd steeds vrolijker en enthousiaster. Een van de laatste dagen stond ze te sabbelen aan haar hekje. Met haar oortjes recht vooruit, licht wiebelend onder mijn vingers. Tot we op dag 23 van de challenge een van de kalfjes dood op de grond zagen liggen. Het klassieke beeld, je kent het vast wel. We hebben aangebeld bij de boerderij, maar er was niemand thuis. Ik moet bekennen dat ik zo ongeveer het hele erf heb omgegooid om maar iets te kunnen betekenen. Geen succes. De volgende dag ben ik naar de kalfjes geracet, vurig wensend dat de rest niet weg zou zijn. Geen succes. Lege hokjes. Betsy was weg. De andere kalfjes? Weg. In één keer werden we met de neus boven op een harde vraag gedrukt. Waren Betsy en de anderen dood? Ik zocht het erf opnieuw af, op zoek naar een spoor van ze. Ik trof er één aan, maar dit was een gloednieuwe. Trillend en zachtjes loeiend. Alleen.

Emoties, gedachten & lichamelijke reacties

Zoals ik eerder schreef ben ik een groot fan van dieren. Als er iets op de wereld is waar ik niet tegen kan, is het dierenleed. Daar word ik heel emotioneel van. En als ik heel emotioneel word, dan ben ik ook heel irrationeel. Wist je dat onze gedachten, emoties en lichamelijke sensaties continu met elkaar sparren en op elkaar zijn afgestemd? Daarom denk je bij blijdschap ook nooit “goh, ja dat is wel vervelend zeg, ik ga bij de pakken neerzitten” en begin je niet te stampvoeten. Ik zou daardoor in dit geval gemakkelijk en automatisch boos kunnen worden op die stomme, stomme boer. Boos op zijn stomme boerderij. Stomme wereld.

Verwachting, herkenning & terugval

Ik verwacht in deze situatie dat ik ondersteboven zal eindigen. Deze verwachting is verraderlijk. Want de herkenning van de eerste signalen en de angst voor een terugval kan je juist kwetsbaar maken. Ik verwacht dus. En ik zet me schrap… Maar er gebeurt niks. Het verdriet dat ik voel, voel ik niet zo sterk. Ik huil niet. Ik kan deze hele situatie van alle kanten benaderen en heb er begrip voor. Ja, het is verdrietig dat deze kalfjes nu misschien niet meer leven. Maar ineens kan ik dit verdragen.

Full circle: wat heeft het met opgeleverd?

25 dagen 25 km fietsen. Wat leverde dat me op? De kalfjes, het sporten, de aandacht voor mijn patronen. Kiezen om mijn gedachten achter te laten in de polder. De afleiding, een betere besteding van mijn tijd en investeren in wat ik belangrijk vind. Het leidde er vooral toe dat ik lichamelijk, emotioneel en in gedachten beter in balans ben. Dat ik bewuster ben en weer kan kiezen waar ik mijn aandacht aan besteed en hoe ik om wil gaan met mijn gevoel. Van de bank in de benen en weer terug naar mijn tekentafel.

Mijn cirkel is rond. En als jij tot hier in mijn blog bent gekomen, beste lezer, hoop ik echt dat ik jou ook heb geïnspireerd om jouw patroon te doorbreken. Blijf niet zitten. Sta op en zet een stap! Wie weet brengt het jou ook meer vrijheid.

© 2018 Daniella Postma – Psycholoog Utrecht

Over de 25 x 25 fietschallenge
“Een paar weken terug heb ik besloten mijn somberheid mee te nemen op mijn fiets. Om uit mijn hoofd en in mijn lichaam te leren stappen. Bij deze fysieke uitdaging fiets ik 25 dagen lang elke dag 25 km. In een logboek hou ik bij wat mijn stemming is, mijn (lichamelijke) gevoel en mijn gedachten. Wat jou hopelijk kan inspireren om ook zelf iets aan je stemming te doen. Wat er gebeurt lees je in deze blogreeks.
>> Lees hier deel 3 terug | Van de bank in de benen (3): doei bank!